Ποσειδώνας
_Ο Ποσειδώνας ήταν ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε εξαιτίας της
επίδρασης που είχε πάνω στην τροχιά ενός άλλου πλανήτη, συγκεκριμένα του
Ουρανού. Είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο, πλανήτης
του Ηλιακού Συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν
παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. Στην
αστρονομία συμβολίζεται με την τρίαινα. Ο Ποσειδώνας ήταν ο τελευταίος
πλανήτης που επισκέφθηκε το Voyager προς το τέλος του 12χρονου ταξιδιού
του μέσα στο Ηλιακό μας σύστημα. Ο Ποσειδώνας είναι 30 φορές πιο μακριά
από τον Ήλιο από όσο είναι η Γη, γι' αυτό, μέχρι πρόσφατα, δε γνωρίζαμε
πολλά γι' αυτόν τον πλανήτη .Οι εικόνες του Voyager έχουν δείξει πως ο
Ποσειδώνας έχει έντονο γαλάζιο χρώμα. Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα
βρίσκεται σε πλήρη δράση. Έχει ζώνες, όπως ο Δίας, μια μεγάλη σκοτεινή
κηλίδα και μικρά άσπρα σύννεφα. Το έδαφος του Ποσειδώνα αποτελείται από
πάγο, διάφορα άλλα πετρώματα, υδρογόνο και ήλιο. Όλα αυτά σε αντίθεση με
τους άλλους αεριώδες πλανήτες, είναι ομοιογενώς κατανεμημένα σε όλη την
επιφάνεια και όχι σε στρώματα, ενώ στον πυρήνα υπάρχει κατά πάσα
πιθανότητα μια πετρώδης μάζα περίπου ίση με αυτή της Γης. Τέλος, πρέπει
να αναφερθεί ότι από το 1979 μέχρι το 1999 ο Ποσειδώνας ήταν ο πιο
απομακρυσμένος πλανήτης από τον Ήλιο, γεγονός που οφειλόταν στην
ιδιαιτέρως έκκεντρη τροχιά του Πλούτωνα, η οποία κάθε ορισμένο χρονικό
διάστημα τέμνει αυτή του Ποσειδώνα χωρίς όμως ποτέ οι δύο πλανήτες να
συγκρουστούν. Ο Ποσειδώνας δεν είναι
ορατός με γυμνό μάτι. Φαίνεται σαν ένα αστέρι με κιάλια και σαν ένας μικρός
μπλε δίσκος με τηλεσκόπιο.
Η ονομασία του
Έλαβε το όνομά του από τον γνωστό Ολύμπιο θεό της θάλασσας και είναι ένας από τους πλέον απομακρυσμένους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ο όγδοος σε σειρά πλανήτης από τον Ήλιο και ο τέταρτος σε μέγεθος αεριώδης γίγαντας, ανακαλύφθηκε το 1846 όταν οι αστρονόμοι υποψιάστηκαν την παρουσία ενός άγνωστου ουράνιου σώματος που επηρέαζε την τροχιά του πλανήτη Ουρανού.
Γενικά
Ανακαλύφθηκε θεωρητικά το 1843, πριν παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο, λόγω των βαρυτικών του επιδράσεων (παρέλξεις) που ασκούσε στον Ουρανό. Ο Γάλλος μαθηματικός αστρονόμος Ουρμπέν Λεβεριέ (Urbain Leverrier, 1811-1877) του αστεροσκοπείου των Παρισίων, υπολόγισε θεωρητικά και υπέδειξε την ακριβή θέση στην οποία έπρεπε να βρίσκεται ένας άγνωστος πλανήτης, όπου και πράγματι βρέθηκε και καταγράφηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1846 από τον Γερμανό αστρονόμο Γιόχαν Γκότφριντ Γκάλε (Johan Galle) του αστεροσκοπείου του Βερολίνου.
Εσωτερική δομή
Η εσωτερική δομή του Ποσειδώνα μοιάζει με αυτή του Ουρανού. Η ατμόσφαιρά του αποτελεί περίπου το 5 με 10 τις εκατό της συνολικής μάζας και και 10 με 20 % της ακτίνας του πλανήτη. Στις κατώτερες περιοχές της ατμόσφαιρας του πλανήτη υπάρχουν αυξημένες συγκεντρώσεις νερού κ.α. Σταδιακά, αυτή η περιοχή θερμαίνεται και συμπυκνώνεται σχηματίζοντας ένα υπέρθερμο, υγρό μανδύα με θερμοκρασία μεταξύ 2.000 και 5.000 βαθμών. Ο πυρήνας του Ποσειδώνα αποτελείται από σίδηρο, νικέλιο και πυρίτιο, με μάζα μεγαλύτερη από αυτή της Γης.
Ατμόσφαιρα
Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα υποδιαιρείται σε δύο κύριες περιοχές: το χαμηλότερο στρώμα της τροπόσφαιρας, όπου θερμοκρασία μειώνεται με το υψόμετρο και τη στρατόσφαιρα, όπου αυξάνεται η θερμοκρασία με το ύψος. η τροπόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι χωρισμένη σε σύννεφα διαφορετικών συνθέσεων ανάλογα με το υψόμετρο. Τα σύννεφα στο πάνω επίπεδο εμφανίζονται σε πιέσεις κάτω από ένα μπαρ, όπου η θερμοκρασία είναι κατάλληλη για να συμπυκνώσει το μεθάνιο. Έχουν παρατηρηθεί στον Ποσειδώνα σύννεφα μεγάλου υψομέτρου να ρίχνουν σκιές στα αδιαφανή σύννεφα από κάτω. Υπάρχουν, επίσης, σε μεγάλο υψόμετρο λωρίδες νεφών που τυλίγονται γύρω από τον πλανήτη σε σταθερό γεωγραφικό πλάτος. Αυτές οι περιμετρικές ζώνες έχουν πλάτος της τάξης των 50-150 χλμ. και βρίσκονται περίπου 50-110 χλμ. πάνω από την επιφάνεια των νεφών. Η στρατόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι θερμότερη από ότι του Ουρανού, λόγω της αυξημένης συγκέντρωσης των υδρογονανθράκων .Για λόγους που παραμένουν ασαφείς, η θερμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι σε ανώμαλα υψηλές θερμοκρασίες. Ο πλανήτης είναι πολύ μακριά από τον Ήλιο για να έχει παραχθεί αυτή η θερμότητα από την υπεριώδη ακτινοβολία. . Επίσης η θερμόσφαιρα περιέχει ίχνη διοξειδίου του άνθρακα και νερό, που μπορεί να έχουν κατατεθεί από εξωτερικές πηγές, όπως οι μετεωρίτες και σκόνη.
Μαγνητικό Πεδίο
Το μαγνητικό πεδίο του Ποσειδώνα μοιάζει με του Ουρανού και έχει παράξενο προσανατολισμό. Ο άξονας του μαγνητικού πεδίου σχηματίζει γωνία περίπου 50° με τον άξονα περιστροφής του πλανήτη και το κέντρο απέχει περίπου 13.500 χιλιόμετρα από το κέντρο του Ποσειδώνα .Ο λόγος της μεγάλης αυτής απόκλισης δεν είναι ακόμη γνωστός. Η ένταση του μαγνητικού πεδίου είναι περίπου ίση με το 1/5 της έντασης του γήινου μαγνητικού πεδίου. Το μαγνητικό πεδίο πιθανόν να δημιουργείται από κινήσεις αγώγιμου υλικού (ίσως ένας συνδυασμός αμμωνίας, μεθανίου και νερού) στα μεσαία στρώματά του.
Δακτύλιοι και δορυφόροι
Ο Ποσειδώνας, όπως όλοι οι γίγαντες πλανήτες, έχει δακτύλιους, αλλά από τη Γη φαίνονται μόνο τμήματα αυτών. Το Voyager αποκάλυψε πως οι δακτύλιοι είναι πλήρεις και πως κάποια μέρη τους είναι πιο λαμπερά από τα άλλα. Από τη Γη ανακαλύφθηκε η ύπαρξη δύο δορυφόρων, της Νηρηίδας και του Τρίτωνα. Το Voyager ανακάλυψε έξι ακόμη, όλοι πολύ μικροί.
Εξερεύνηση
Ο Ποσειδώνας έχει εξερευνηθεί έως σήμερα μόνο από μία διαστημική αποστολή, το Βόγιατζερ 2, που πέρασε σε απόσταση 4.500 περίπου χιλιομέτρων από τις κορυφές των νεφών του πλανήτη στις 25 Αυγούστου 1989. Κατά τη δεκαετία του '90 υπήρχαν θεωρητικά σχέδια για επιπλέον αποστολές στον Ποσειδώνα, όμως ακυρώθηκαν. Σήμερα (2013) δεν υπάρχουν άμεσα σχέδια για την αποστολή κάποιας διαστημικής συσκευής στον πλανήτη.
Πηγές: http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=educational§ion=enc_as&en_id=24&do=detail
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%
http://iek-sidir.ser.sch.gr/sun/poseidon.htm
http://www.astrovox.gr/planets.html
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%
http://iek-sidir.ser.sch.gr/sun/poseidon.htm
http://www.astrovox.gr/planets.html