Η θεωρία των μαύρων τρυπών
Μαύρες τρύπες, ένα μυστήριο που απασχολούσε για πολλά χρόνια τον
επιστημονικό κόσμο. Μάλιστα για τις μαύρες τρύπες αναπτύχθηκαν θεωρίες και
εξισώσεις πριν ακόμα πιστοποιηθεί η ύπαρξή τους.
Την ύπαρξη μαύρων τρυπών προβλέπει η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνσταίν. Αυτή η θεωρία, προβλέπει συγκεκριμένα την κατάρρευση άστρων μεγάλης μάζας εξαιτίας της ίδιας τους της βαρύτητας όταν θα είχαν τελειώσει τα καύσιμά τους.
Η κατάρρευση αυτή θα συνεχιστεί, ωσότου το άστρο καταλήξει σε μια χωροχρονική ανωμαλία άπειρης πυκνότητας. Ετσι θα δημιουργηθεί μια περιοχή γύρω από την ανωμαλία η οποία ονομάζεται μαύρη τρύπα και το όριό της ονομάζεται ορίζοντας γεγονότων. Η ανωμαλία αυτή θα είναι το τέλος του χρόνου, τουλάχιστον για το άστρο και για ότι βρίσκεται απάνω στην επιφάνειά του. Το βαρυτικό πεδίο της ανωμαλίας θα είναι τόσο ισχυρό που θα εμποδίσει ακόμα και το φως να διαφύγει από μια ορισμένη περιοχή γύρω από την ανωμαλία.
Πάντως, οι μαύρες τρύπες δεν είναι και τόσο μαύρες. Αυτή είναι μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις της εποχής μας, η οποία συντελέστηκε από τον S. Hawking. Αυτό γίνεται αν λάβουμε υπόψη τη συμπεριφορά της ύλης σε μικροσκοπικό επίπεδο, από όπου είναι δυνατό να διαφύγουν από μια μαύρη τρύπα και σωματίδια και ακτινοβολία. Η μαύρη τρύπα εκπέμπει ακτινοβολία όπως ένα θερμό αντικείμενο.
Επίσης γνωστό είναι το απόφθεγμα μια μαύρη τρύπα δεν αφήνει πίσω της ούτε τρίχα, με την έννοια ότι δεν αφήνει προεκτάσεις, ίχνη. Το θεώρημα αυτό της εξάλειψης ιχνών έχει μεγάλη πρακτική σημασία, γιατί περιορίζει παρά πολύ τους δυνατούς τύπους που μπορεί να έχουν οι μαύρες τρύπες.
Το θεώρημα αυτό σημαίνει, επίσης, ότι : μια πολύ μεγάλη ποσότητα πληροφοριών που αφορούσε το αρχικό αντικείμενο χάνεται, όταν σχηματίζεται η μαύρη τρύπα, αφού το μόνο που μπορούμε να μετρήσουμε από αυτό μετά το σχηματισμό της είναι η μάζα και ο αριθμός περιστροφής του.
Πηγή: http://00357.info/com/index2/space/text/blackHoll.asp
επιστημονικό κόσμο. Μάλιστα για τις μαύρες τρύπες αναπτύχθηκαν θεωρίες και
εξισώσεις πριν ακόμα πιστοποιηθεί η ύπαρξή τους.
Την ύπαρξη μαύρων τρυπών προβλέπει η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνσταίν. Αυτή η θεωρία, προβλέπει συγκεκριμένα την κατάρρευση άστρων μεγάλης μάζας εξαιτίας της ίδιας τους της βαρύτητας όταν θα είχαν τελειώσει τα καύσιμά τους.
Η κατάρρευση αυτή θα συνεχιστεί, ωσότου το άστρο καταλήξει σε μια χωροχρονική ανωμαλία άπειρης πυκνότητας. Ετσι θα δημιουργηθεί μια περιοχή γύρω από την ανωμαλία η οποία ονομάζεται μαύρη τρύπα και το όριό της ονομάζεται ορίζοντας γεγονότων. Η ανωμαλία αυτή θα είναι το τέλος του χρόνου, τουλάχιστον για το άστρο και για ότι βρίσκεται απάνω στην επιφάνειά του. Το βαρυτικό πεδίο της ανωμαλίας θα είναι τόσο ισχυρό που θα εμποδίσει ακόμα και το φως να διαφύγει από μια ορισμένη περιοχή γύρω από την ανωμαλία.
Πάντως, οι μαύρες τρύπες δεν είναι και τόσο μαύρες. Αυτή είναι μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις της εποχής μας, η οποία συντελέστηκε από τον S. Hawking. Αυτό γίνεται αν λάβουμε υπόψη τη συμπεριφορά της ύλης σε μικροσκοπικό επίπεδο, από όπου είναι δυνατό να διαφύγουν από μια μαύρη τρύπα και σωματίδια και ακτινοβολία. Η μαύρη τρύπα εκπέμπει ακτινοβολία όπως ένα θερμό αντικείμενο.
Επίσης γνωστό είναι το απόφθεγμα μια μαύρη τρύπα δεν αφήνει πίσω της ούτε τρίχα, με την έννοια ότι δεν αφήνει προεκτάσεις, ίχνη. Το θεώρημα αυτό της εξάλειψης ιχνών έχει μεγάλη πρακτική σημασία, γιατί περιορίζει παρά πολύ τους δυνατούς τύπους που μπορεί να έχουν οι μαύρες τρύπες.
Το θεώρημα αυτό σημαίνει, επίσης, ότι : μια πολύ μεγάλη ποσότητα πληροφοριών που αφορούσε το αρχικό αντικείμενο χάνεται, όταν σχηματίζεται η μαύρη τρύπα, αφού το μόνο που μπορούμε να μετρήσουμε από αυτό μετά το σχηματισμό της είναι η μάζα και ο αριθμός περιστροφής του.
Πηγή: http://00357.info/com/index2/space/text/blackHoll.asp
Βρέθηκαν δύο μαύρες τρύπες σε αστρικό σμήνος του γαλαξία μας
Ποτέ μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν είχαν βρει ούτε μια μαύρη τρύπα σε ένα σμήνος άστρων του γαλαξία μας.
Αμερικανοί, Βρετανοί και Αυστραλοί αστρονόμοι με επικεφαλής τον καθηγητή Τζέι Στράντερ του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν και του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, εντόπισαν τις δύο μαύρες τρύπες η κάθε μία από τις οποίες είναι δέκα έως 20 φορές βαρύτερες από τον Ήλιο μας και βρίσκονται μέσα στο ηλικίας 12 δισεκατομμυρίων ετών σφαιρωτό αστρικό σμήνος Μ22 του γαλαξία μας.
Σύμφωνα με τις έως τώρα θεωρίες, δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια τέτοια συνύπαρξη στο αρχαίο ίδιο σμήνος άστρων, αλλά μόνο μία μεγάλη τρύπα στο κέντρο του. Αντίθετα, ανιχνεύθηκαν δύο μικρότερες μαύρες τρύπες σε κάποια απόσταση από το κέντρο του σμήνους, οι οποίες αποτελούν πηγές ισχυρών ραδιοκυμάτων.
Το σμήνος Μ22, που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη, περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες άστρα, απέχει περίπου 10.000 έτη φωτός από τη Γη και είναι ορατό καθαρά ακόμα και με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Ο ερευνητής Τζέημς Μίλερ του Διεθνούς Κέντρου Ερευνών Ραδιοαστρονομίας δεν απέκλεισε ότι το εν λόγω αστρικό σμήνος (όπως και άλλα παρόμοια) μπορεί να περιέχει έως 100 μαύρες τρύπες, αλλά δεν μπορούν να εντοπισθούν μέχρι να «πιαστούν στα πράσα» τη στιγμή που «καταβροχθίζουν» τα γειτονικά άστρα τους.
Όμως, άλλοι επιστήμονες, όπως ο Σρίνιβας Κουλκάρνι του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), δεν έχουν πειστεί ότι οι πηγές εκπομπής αυτών των ραδιοκυμάτων είναι όντως μαύρες τρύπες, αλλά θεωρεί πιθανό ότι κάποια άλλη είναι η αιτία που τα ραδιοτηλεσκόπια στη Γη συνέλαβαν αυτές τις εκπομπές από το συγκεκριμένο αστρικό σμήνος.
Πηγή: http://www.newsbomb.gr/episthmh/story/240266/vrethikan-dyo-mayres-trypes-se-astriko-sminos-toy-galaxias-mas#ixzz2IA5CNscL
Αμερικανοί, Βρετανοί και Αυστραλοί αστρονόμοι με επικεφαλής τον καθηγητή Τζέι Στράντερ του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν και του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, εντόπισαν τις δύο μαύρες τρύπες η κάθε μία από τις οποίες είναι δέκα έως 20 φορές βαρύτερες από τον Ήλιο μας και βρίσκονται μέσα στο ηλικίας 12 δισεκατομμυρίων ετών σφαιρωτό αστρικό σμήνος Μ22 του γαλαξία μας.
Σύμφωνα με τις έως τώρα θεωρίες, δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια τέτοια συνύπαρξη στο αρχαίο ίδιο σμήνος άστρων, αλλά μόνο μία μεγάλη τρύπα στο κέντρο του. Αντίθετα, ανιχνεύθηκαν δύο μικρότερες μαύρες τρύπες σε κάποια απόσταση από το κέντρο του σμήνους, οι οποίες αποτελούν πηγές ισχυρών ραδιοκυμάτων.
Το σμήνος Μ22, που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη, περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες άστρα, απέχει περίπου 10.000 έτη φωτός από τη Γη και είναι ορατό καθαρά ακόμα και με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Ο ερευνητής Τζέημς Μίλερ του Διεθνούς Κέντρου Ερευνών Ραδιοαστρονομίας δεν απέκλεισε ότι το εν λόγω αστρικό σμήνος (όπως και άλλα παρόμοια) μπορεί να περιέχει έως 100 μαύρες τρύπες, αλλά δεν μπορούν να εντοπισθούν μέχρι να «πιαστούν στα πράσα» τη στιγμή που «καταβροχθίζουν» τα γειτονικά άστρα τους.
Όμως, άλλοι επιστήμονες, όπως ο Σρίνιβας Κουλκάρνι του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), δεν έχουν πειστεί ότι οι πηγές εκπομπής αυτών των ραδιοκυμάτων είναι όντως μαύρες τρύπες, αλλά θεωρεί πιθανό ότι κάποια άλλη είναι η αιτία που τα ραδιοτηλεσκόπια στη Γη συνέλαβαν αυτές τις εκπομπές από το συγκεκριμένο αστρικό σμήνος.
Πηγή: http://www.newsbomb.gr/episthmh/story/240266/vrethikan-dyo-mayres-trypes-se-astriko-sminos-toy-galaxias-mas#ixzz2IA5CNscL
Ηλιακό σύστημα «καταπίνει» η μαύρη τρύπα του Γαλαξία
Ερευνητές στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι ένα άστρο και ο
κοσμικός (πρωτοπλανητικός) δίσκος που έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτό έχουν πέσει στα «δίχτυα» της γιγάντιας μαύρης τρύπας που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Ο Τοξότης Α* (όπως ονομάζεται η μαύρη τρύπα του Γαλαξία) «ρουφάει» την ύλη του άστρου και του δίσκου μέσα στον οποίο σχηματίζονται συνήθως πλανήτες.
Η ανακάλυψη
Ο Τοξότης Α* απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου.
Τον περασμένο Δεκέμβριο διεθνής ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι ο Τοξότης Α* είχε «μαγνητίσει» ένα νέφος ιονισμένου αερίου και κοσμικής σκόνης. Οι ερευνητές είχαν κάνει την εκτίμηση ότι το νέφος αυτό ήταν προϊόν της σύγκρουσης δύο άστρων που βρίσκονταν κοντά στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία.
Επιστήμονες του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian υποστηρίζουν ότι το νέφος αυτό είναι στην πραγματικότητα η ύλη ενός άστρου αλλά και του δίσκου που έχει δημιουργηθεί γύρω του. Με απλά λόγια, η μαύρη τρύπα «καταπίνει» ένα εν δυνάμει ηλιακό σύστημα. Αν οι ερευνητές του Harvard-Smithsonian έχουν δίκιο τότε έχουμε να κάνουμε με μια πολύ σημαντική ανακάλυψη αφού μέχρι σήμερα οι επιστήμονες θεωρούσαν αδύνατη τη δημιουργία πλανητών στις περιοχές όπου υπάρχει και «δραστηριοποιείται» μια μαύρη τρύπα.
«Είναι συναρπαστικό το γεγονός ότι δημιουργούνται πλανήτες τόσο κοντά σε μια μαύρη τρύπα» αναφέρει ο Αβραάμ Λεμπ, μέλος τη ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications».
Πηγή: http://www.apocalypsejohn.com/2012/09/blog-post_12.html
κοσμικός (πρωτοπλανητικός) δίσκος που έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτό έχουν πέσει στα «δίχτυα» της γιγάντιας μαύρης τρύπας που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Ο Τοξότης Α* (όπως ονομάζεται η μαύρη τρύπα του Γαλαξία) «ρουφάει» την ύλη του άστρου και του δίσκου μέσα στον οποίο σχηματίζονται συνήθως πλανήτες.
Η ανακάλυψη
Ο Τοξότης Α* απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου.
Τον περασμένο Δεκέμβριο διεθνής ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι ο Τοξότης Α* είχε «μαγνητίσει» ένα νέφος ιονισμένου αερίου και κοσμικής σκόνης. Οι ερευνητές είχαν κάνει την εκτίμηση ότι το νέφος αυτό ήταν προϊόν της σύγκρουσης δύο άστρων που βρίσκονταν κοντά στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία.
Επιστήμονες του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian υποστηρίζουν ότι το νέφος αυτό είναι στην πραγματικότητα η ύλη ενός άστρου αλλά και του δίσκου που έχει δημιουργηθεί γύρω του. Με απλά λόγια, η μαύρη τρύπα «καταπίνει» ένα εν δυνάμει ηλιακό σύστημα. Αν οι ερευνητές του Harvard-Smithsonian έχουν δίκιο τότε έχουμε να κάνουμε με μια πολύ σημαντική ανακάλυψη αφού μέχρι σήμερα οι επιστήμονες θεωρούσαν αδύνατη τη δημιουργία πλανητών στις περιοχές όπου υπάρχει και «δραστηριοποιείται» μια μαύρη τρύπα.
«Είναι συναρπαστικό το γεγονός ότι δημιουργούνται πλανήτες τόσο κοντά σε μια μαύρη τρύπα» αναφέρει ο Αβραάμ Λεμπ, μέλος τη ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications».
Πηγή: http://www.apocalypsejohn.com/2012/09/blog-post_12.html
Ανακαλύφθηκε τερατώδης μαύρη τρύπα!
Τη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα εντόπισαν οι αστρονόμοι.Η τερατώδης μαύρη τρύπα έχει μάζα 17 δισεκατομμύρια φορές περισσότερο από τη μάζα του Ήλιου μας και είναι τόσο μεγάλη που ανατρέπει τα θεωρητικά μοντέλα των επιστημόνων, καθώς βρίσκεται μέσα σε ένα σχετικά μικρό γαλαξία, σε απόσταση 220 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Περσέα.Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρέμκο βαν ντεν Μπος του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη, χρησιμοποίησαν το επίγειο αμερικανο-γερμανικό τηλεσκόπιο Χόμπι-Έμπερλι 9,2 μέτρων του αστεροσκοπείου ΜακΝτόναλντ του πανεπιστημίου του Τέξας, καθώς και το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ».
Η μαύρη τρύπα, που φιλοξενείται στο κέντρο του γαλαξία NGC 1277 (ο οποίος είναι περίπου το ένα δέκατο του δικού μας γαλαξία) καταλαμβάνει το 14% της συνολικής μάζας του γαλαξία της, ενώ συνήθως οι μαύρες τρύπες δεν ξεπερνούν το 0,1% της μάζας του γαλαξία τους. Η διαπίστωση αυτή ανατρέπει την αντίληψη ότι οι μεγαλύτεροι γαλαξίες έχουν μεγαλύτερες τρύπες και το αντίστροφο.
Σχεδόν κάθε γαλαξίας στο σύμπαν εκτιμάται ότι έχει στην κεντρική περιοχή του μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Στην περίπτωση του δικού μας γαλαξία, αυτή έχει μάζα περίπου όσο τέσσερις εκατομμύρια Ήλιοι.
Οι αστρονόμοι δεν είναι σίγουροι σε ποιο βαθμό αποτελεί εξαίρεση στο σύμπαν η δυσαναλογία ανάμεσα στα μεγέθη της συγκεκριμένης μαύρης τρύπας και του γαλαξία της.
Πηγή: http://www.newsbomb.gr
Η μαύρη τρύπα, που φιλοξενείται στο κέντρο του γαλαξία NGC 1277 (ο οποίος είναι περίπου το ένα δέκατο του δικού μας γαλαξία) καταλαμβάνει το 14% της συνολικής μάζας του γαλαξία της, ενώ συνήθως οι μαύρες τρύπες δεν ξεπερνούν το 0,1% της μάζας του γαλαξία τους. Η διαπίστωση αυτή ανατρέπει την αντίληψη ότι οι μεγαλύτεροι γαλαξίες έχουν μεγαλύτερες τρύπες και το αντίστροφο.
Σχεδόν κάθε γαλαξίας στο σύμπαν εκτιμάται ότι έχει στην κεντρική περιοχή του μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Στην περίπτωση του δικού μας γαλαξία, αυτή έχει μάζα περίπου όσο τέσσερις εκατομμύρια Ήλιοι.
Οι αστρονόμοι δεν είναι σίγουροι σε ποιο βαθμό αποτελεί εξαίρεση στο σύμπαν η δυσαναλογία ανάμεσα στα μεγέθη της συγκεκριμένης μαύρης τρύπας και του γαλαξία της.
Πηγή: http://www.newsbomb.gr
Ανακάλυψαν μαύρη τρύπα με μάζα 17 δισ. φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου
Αμερικανοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι ανακάλυψαν κρυμμένη σε ένα μακρινό γαλαξία, ίσως τη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που έχει εντοπιστεί ποτέ, έναν γίγαντα με μάζα 17 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου.
Η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα είναι τόσο μεγάλη που ισοδυναμεί με το 14% της συνολικής μάζας του γαλαξία της, αντί για το περίπου 0,1% μιας «συνηθισμένης» μαύρης τρύπας.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι ένα τόσο υψηλό ποσοστό ενδέχεται να υποχρεώσει τους ειδικούς να αναθεωρήσουν τις θεωρίες τους για το σχηματισμό των γαλαξιών.
Η τεράστια NGC 1277 απέχει 220 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται σε ένα γαλαξία δέκα φορές μικρότερο από τον δικό μας. «Πρόκειται πραγματικά για έναν παράξενο γαλαξία», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Καρλ Γκέμπχαρντ του Πανεπιστημίου του Τέξας, στο Όστιν.
«Σχεδόν ολόκληρος ο γαλαξίας αυτός αποτελείται από μια μαύρη τρύπα. Θα μπορούσε να είναι το πρώτο αστρικό αντικείμενο μιας νέας τάξης, αυτής των γαλακτικών μαύρων τρυπών», πρόσθεσε ο ερευνητής και εκ των συγγραφέων της μελέτης που δημοσιεύτηκε σήμερα στη βρετανική επιστημονική επιθεώρηση Nature. Η NGCC 1277 είναι σίγουρα η δεύτερη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που έχει εντοπιστεί ποτέ και θα μπορούσε κάλλιστα να καταλάβει την πρώτη θέση της κατάταξης.
Η μάζα της μεγαλύτερης, που ανακαλύφθηκε το 2011, δεν έχει ακόμη υπολογιστεί με ακρίβεια. Ενδέχεται να είναι από 6 έως 37 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου. Θεωρητικά μια μαύρη τρύπα σχηματίζεται όταν ένα πολύ μεγάλο άστρο καταρρέει, καθώς τελειώνει η ζωή του. Μπορεί όμως κατόπιν να συνεχίσει να μεγαλώνει καταβροχθίζοντας άλλα, γειτονικά άστρα ή να συγχωνευτεί με άλλες μαύρες τρύπες.
Ωστόσο η NGC 1277 θέτει σε αμφισβήτηση αυτήν τη θεωρία, λόγω του μεγέθους της που είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τον γαλαξία που την φιλοξενεί.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι θα χρειαστούν περισσότερες μελέτες για να διαπιστωθεί αν αυτή η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα είναι μοναδική στο είδος της ή αν θα μπορούσε να αποκαλύψει ένα μηχανισμό σχηματισμού αστρικών σωμάτων που αγνοούσαμε μέχρι σήμερα.
Το ινστιτούτο Μαξ Πλανκ, που επέβλεψε τη μελέτη, σημείωσε ότι ο γαλαξίας που φιλοξενεί τη μαύρη τρύπα φαίνεται ότι σχηματίστηκε πριν από οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια και πιθανότατα η μορφή του δεν έχει αλλάξει σημαντικά από τότε.
Πηγή: http://www.madata.gr/diafora/science/239118.html
Η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα είναι τόσο μεγάλη που ισοδυναμεί με το 14% της συνολικής μάζας του γαλαξία της, αντί για το περίπου 0,1% μιας «συνηθισμένης» μαύρης τρύπας.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι ένα τόσο υψηλό ποσοστό ενδέχεται να υποχρεώσει τους ειδικούς να αναθεωρήσουν τις θεωρίες τους για το σχηματισμό των γαλαξιών.
Η τεράστια NGC 1277 απέχει 220 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται σε ένα γαλαξία δέκα φορές μικρότερο από τον δικό μας. «Πρόκειται πραγματικά για έναν παράξενο γαλαξία», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Καρλ Γκέμπχαρντ του Πανεπιστημίου του Τέξας, στο Όστιν.
«Σχεδόν ολόκληρος ο γαλαξίας αυτός αποτελείται από μια μαύρη τρύπα. Θα μπορούσε να είναι το πρώτο αστρικό αντικείμενο μιας νέας τάξης, αυτής των γαλακτικών μαύρων τρυπών», πρόσθεσε ο ερευνητής και εκ των συγγραφέων της μελέτης που δημοσιεύτηκε σήμερα στη βρετανική επιστημονική επιθεώρηση Nature. Η NGCC 1277 είναι σίγουρα η δεύτερη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που έχει εντοπιστεί ποτέ και θα μπορούσε κάλλιστα να καταλάβει την πρώτη θέση της κατάταξης.
Η μάζα της μεγαλύτερης, που ανακαλύφθηκε το 2011, δεν έχει ακόμη υπολογιστεί με ακρίβεια. Ενδέχεται να είναι από 6 έως 37 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου. Θεωρητικά μια μαύρη τρύπα σχηματίζεται όταν ένα πολύ μεγάλο άστρο καταρρέει, καθώς τελειώνει η ζωή του. Μπορεί όμως κατόπιν να συνεχίσει να μεγαλώνει καταβροχθίζοντας άλλα, γειτονικά άστρα ή να συγχωνευτεί με άλλες μαύρες τρύπες.
Ωστόσο η NGC 1277 θέτει σε αμφισβήτηση αυτήν τη θεωρία, λόγω του μεγέθους της που είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τον γαλαξία που την φιλοξενεί.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι θα χρειαστούν περισσότερες μελέτες για να διαπιστωθεί αν αυτή η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα είναι μοναδική στο είδος της ή αν θα μπορούσε να αποκαλύψει ένα μηχανισμό σχηματισμού αστρικών σωμάτων που αγνοούσαμε μέχρι σήμερα.
Το ινστιτούτο Μαξ Πλανκ, που επέβλεψε τη μελέτη, σημείωσε ότι ο γαλαξίας που φιλοξενεί τη μαύρη τρύπα φαίνεται ότι σχηματίστηκε πριν από οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια και πιθανότατα η μορφή του δεν έχει αλλάξει σημαντικά από τότε.
Πηγή: http://www.madata.gr/diafora/science/239118.html
Οι μαύρες τρύπες έχουν διπλή προσωπικότητα
Νέα θεωρία αναφέρει ότι συμπεριφέρονται ως στερεά αλλά και ως υγρά σώματα.Λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τις μαύρες τρύπες, τα μυστηριώδη κοσμικά σώματα που συνήθως βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών. Από την πρώτη στιγμή της ανακάλυψης τους μέχρι και σήμερα έχουν αναπτυχθεί πολλές θεωρίες γύρω από τη φύση και τη λειτουργία των μελανών οπών. Η τελευταία που βλέπει το φως της δημοσιότητας είναι και από τις πιο επαναστατικές. Αναφέρει ότι οι μαύρες τρύπες συμπεριφέρονται και ως στερεό σώμα αλλά και ως υγρό! Ο Νιλς Ομπερς και συνάδελφοι του αποφάσισαν να μελετήσουν τις κβαντικές ιδιότητες των μελανών οπών. Η ιδέα τους ήταν να ασχοληθούν με τις μαύρες τρύπες με μια νέα επαναστατική προσέγγιση και πιο συγκεκριμένα να τις «δουν» και να τις μελετήσουν ως μεμονωμένα σωματίδια. Τα σωματίδια είναι σημεία χωρίς διαστάσεις. Αν όμως προσδώσεις σε ένα σωματίδιο μια έξτρα διάσταση, αυτό μετατρέπεται σε χορδή. Αν προσδώσεις στη χορδή μια έξτρα διάσταση, αυτή έρχεται σε μια επίπεδη κατάσταση την οποία οι επιστήμονες ονομάζουν «βράνη» εκ του μεμβράνη.«Στη θεωρία των χορδών υπάρχουν διαφορετικές βράνες, συμπεριλαμβανομένων βρανών που συμπεριφέρονται όπως οι μαύρες τρύπες, τις οποίες και ονομάζουμε μαύρες βράνες. Οι μαύρες βράνες είναι θερμικές, δηλαδή διαθέτουν θερμοκρασία και αναπτύσσουν δυνάμεις. Οι μαύρες βράνες είναι υδροδυναμικά σώματα, δηλαδή διαθέτουν θεωρητικά τις ιδιότητες ενός υγρού. Διαπιστώσαμε ότι οι μαύρες βράνες διαθέτουν ιδιότητες που μπορούν να εξηγηθούν μόνο με συμπεριφορά υγρού. Επίσης συμπεριφέρονται ως ένα στερεό ελαστικό υλικό όταν κάμπτονται» αναφέρουν οι ερευνητές η μελέτη των οποίων δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Physical Review Letters».
Πηγή: www.tovima.gr
Πηγή: www.tovima.gr
Νέο τηλεσκόπιο συλλαμβάνει τη μαύρη τρύπα του Γαλαξία σε φάση παροξυσμού
Ουάσινγκτον
Τηλεσκόπιο της NASA που βλέπει στην περιοχή των ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας συνέλαβε τη μαύρη τρύπα που κρύβεται στην καρδιά του γαλαξία μας, η οποία έχει συνήθως ιδιαίτερα καλούς τρόπους, να ξεσπάει βίαια και να λάμπει την ώρα που κατάπινε κάποιο σύννεφο αερίου ή αδέσποτο άστρο.
«Ήμασταν τυχεροί που καταγράψαμε ένα ξέσπασμα της μαύρης τρύπας στη διάρκεια των παρατηρήσεών μας» σχολιάζει η Φιόνα Χάρισον, επιστημονική υπεύθυνη του NuSTAR, της «τηλεσκοπικής συστοιχίας πυρηνικής φασματογραφίας».
«Τα δεδομένα αυτά θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τον ευγενικό γίγαντα που βρίσκεται στην καρδιά του Γαλαξία και να εξηγήσουμε γιατί καμιά φορά ξυπνά για μερικές ώρες και μετά επιστρέφει στο λήθαργό της» προσθέτει.
To NuSTAR της NASA είναι το μόνο διαστημικό τηλεσκόπιο που μπορεί να εστιάζει τις «σκληρές» ακτίνες Χ, δηλαδή της ακτίνες Χ υψηλής ενέργειας. Λίγες μέρες μετά την εκτόξευσή τον Ιούλιο, το NuSTAR εστίασε στον Τοξότη Α* (προφέρεται άστρο άλφα του Τοξότη), όπως ονομάζουν οι αστρονόμοι την περιοχή όπου βρίσκεται η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Μίλκι Ουέι.
Προκειμένου να έχουν οι ερευνητές μια πληρέστερη εικόνα, η περιοχή εξεταζόταν την ίδια ώρα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra, το οποίο ακτίνες Χ χαμηλότερης ενέργειας, και το τηλεσκόπιο Keck στη Χαβάη, το οποίο προσέφερε παρατηρήσεις στο φάσμα του υπέρυθρου.
Οι κοσμολόγοι πιστεύουν σήμερα ότι όλοι οι γαλαξίες περιέχουν μια μαύρη τρύπα στο κέντρο τους. Οι μαύρες τρύπες είναι εξορισμού κατάμαυρες, μπορούν ωστόσο να γίνουν αντιληπτές την ώρα που καταπίνουν μεγάλες ποσότητες υλικών. Τα υλικά αυτά παγιδεύονται στο ακραίο βαρυτικό πεδίο της μαύρης τρύπας και αρχίζουν να περιστρέφονται γύρω τις με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός. Σε αυτή τη φάση, φτάνουν σε θερμοκρασίες εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου και εκπέμπουν ακτινοβολία στο φάσμα των ακτίνων Χ.
Οι μαύρες τρύπες που έχουν ανιχνευθεί στα κέντρα άλλων γαλαξιών είναι συχνά δραστήριες σε μόνιμη βάση -σε κάποιες περιπτώσεις τα γαλαξιακά κέντρα γίνονται ορατά ως κβάζαρ, πηγές ακτινοβολίες τόσο ισχυρές ώστε λάμπουν από την άλλη άκρη του Σύμπαντος.
Συγκριτικά, ο Τοξότης Α* είναι μια ασυνήθιστα ήρεμη μαύρη τρύπα -σπάνια εκπέμπει λάμψεις όταν κάποιο υλικό πέφτει μέσα της. Όμως στη φάση παροξυσμού του περασμένου Ιουλίου, το υλικό που εξέπεμψε τις ακτίνες Χ εκτιμάται ότι είχε φτάσει σε θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου.
Όπως σχολιάζει ο Τσακ Χέιλι, μέλος της αποστολής NuSTAR, «oι αστρονόμοι υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι το δείπνο της μαύρης τρύπας πρέπει να παράγει άφθονες, σκληρές ακτίνες Χ. Το NuSTAR όμως είναι το μόνο τηλεσκόπιο με αρκετή ευαισθησία ώστε να καταγράφει αυτές τις ακτίνες».
Πηγή: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231219101
Τηλεσκόπιο της NASA που βλέπει στην περιοχή των ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας συνέλαβε τη μαύρη τρύπα που κρύβεται στην καρδιά του γαλαξία μας, η οποία έχει συνήθως ιδιαίτερα καλούς τρόπους, να ξεσπάει βίαια και να λάμπει την ώρα που κατάπινε κάποιο σύννεφο αερίου ή αδέσποτο άστρο.
«Ήμασταν τυχεροί που καταγράψαμε ένα ξέσπασμα της μαύρης τρύπας στη διάρκεια των παρατηρήσεών μας» σχολιάζει η Φιόνα Χάρισον, επιστημονική υπεύθυνη του NuSTAR, της «τηλεσκοπικής συστοιχίας πυρηνικής φασματογραφίας».
«Τα δεδομένα αυτά θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τον ευγενικό γίγαντα που βρίσκεται στην καρδιά του Γαλαξία και να εξηγήσουμε γιατί καμιά φορά ξυπνά για μερικές ώρες και μετά επιστρέφει στο λήθαργό της» προσθέτει.
To NuSTAR της NASA είναι το μόνο διαστημικό τηλεσκόπιο που μπορεί να εστιάζει τις «σκληρές» ακτίνες Χ, δηλαδή της ακτίνες Χ υψηλής ενέργειας. Λίγες μέρες μετά την εκτόξευσή τον Ιούλιο, το NuSTAR εστίασε στον Τοξότη Α* (προφέρεται άστρο άλφα του Τοξότη), όπως ονομάζουν οι αστρονόμοι την περιοχή όπου βρίσκεται η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Μίλκι Ουέι.
Προκειμένου να έχουν οι ερευνητές μια πληρέστερη εικόνα, η περιοχή εξεταζόταν την ίδια ώρα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra, το οποίο ακτίνες Χ χαμηλότερης ενέργειας, και το τηλεσκόπιο Keck στη Χαβάη, το οποίο προσέφερε παρατηρήσεις στο φάσμα του υπέρυθρου.
Οι κοσμολόγοι πιστεύουν σήμερα ότι όλοι οι γαλαξίες περιέχουν μια μαύρη τρύπα στο κέντρο τους. Οι μαύρες τρύπες είναι εξορισμού κατάμαυρες, μπορούν ωστόσο να γίνουν αντιληπτές την ώρα που καταπίνουν μεγάλες ποσότητες υλικών. Τα υλικά αυτά παγιδεύονται στο ακραίο βαρυτικό πεδίο της μαύρης τρύπας και αρχίζουν να περιστρέφονται γύρω τις με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός. Σε αυτή τη φάση, φτάνουν σε θερμοκρασίες εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου και εκπέμπουν ακτινοβολία στο φάσμα των ακτίνων Χ.
Οι μαύρες τρύπες που έχουν ανιχνευθεί στα κέντρα άλλων γαλαξιών είναι συχνά δραστήριες σε μόνιμη βάση -σε κάποιες περιπτώσεις τα γαλαξιακά κέντρα γίνονται ορατά ως κβάζαρ, πηγές ακτινοβολίες τόσο ισχυρές ώστε λάμπουν από την άλλη άκρη του Σύμπαντος.
Συγκριτικά, ο Τοξότης Α* είναι μια ασυνήθιστα ήρεμη μαύρη τρύπα -σπάνια εκπέμπει λάμψεις όταν κάποιο υλικό πέφτει μέσα της. Όμως στη φάση παροξυσμού του περασμένου Ιουλίου, το υλικό που εξέπεμψε τις ακτίνες Χ εκτιμάται ότι είχε φτάσει σε θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου.
Όπως σχολιάζει ο Τσακ Χέιλι, μέλος της αποστολής NuSTAR, «oι αστρονόμοι υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι το δείπνο της μαύρης τρύπας πρέπει να παράγει άφθονες, σκληρές ακτίνες Χ. Το NuSTAR όμως είναι το μόνο τηλεσκόπιο με αρκετή ευαισθησία ώστε να καταγράφει αυτές τις ακτίνες».
Πηγή: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231219101
Πόσο μεγάλες είναι οι μαύρες τρύπες;
Εχει διαπιστωθεί ότι οι μαύρες τρύπες έχουν κατά βάση γιγάντιο μέγεθος. Οι περισσότερες που έχουν εντοπιστεί έχουν μάζα δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Κάποιες έχει υπολογιστεί ότι έχουν ακόμη και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα. Ποιο είναι όμως το μέγεθος στο οποίο μπορεί να φτάσει μια μελανή οπή; Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στις ΗΠΑ αποφάσισε να βρει την απάντηση.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra και επικέντρωσαν την προσοχή τους σε 18 γαλαξιακά σμήνη του Σύμπαντος. Μελέτησαν τους πιο λαμπρούς γαλαξίες του κάθε σμήνους και εντόπισαν σε ορισμένους από αυτούς κολοσσιαίες μελανές οπές με μάζα 10-40 δισ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου!
«Γνωρίζαμε ότι υπάρχουν μαύρες τρύπες τέτοιου μεγέθους στο Σύμπαν αλλά θεωρούσαμε ότι είναι σπάνιες. Η έρευνά μας δείχνει όμως ότι είναι πολύ πιο κοινές από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα» αναφέρει η Τζούλι Χλάβατσεκ Λαρόντο, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».
Πηγή: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=197085&catID=5
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra και επικέντρωσαν την προσοχή τους σε 18 γαλαξιακά σμήνη του Σύμπαντος. Μελέτησαν τους πιο λαμπρούς γαλαξίες του κάθε σμήνους και εντόπισαν σε ορισμένους από αυτούς κολοσσιαίες μελανές οπές με μάζα 10-40 δισ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου!
«Γνωρίζαμε ότι υπάρχουν μαύρες τρύπες τέτοιου μεγέθους στο Σύμπαν αλλά θεωρούσαμε ότι είναι σπάνιες. Η έρευνά μας δείχνει όμως ότι είναι πολύ πιο κοινές από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα» αναφέρει η Τζούλι Χλάβατσεκ Λαρόντο, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».
Πηγή: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=197085&catID=5
Στο Διάστημα βρέθηκε μια περιφερόμενη μαύρη τρύπα, λέει η ΝΑΣΑ
Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΝΑΣΑ, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου "Chandra" ανακαλύφθηκε μια μαύρη τρύπα, η οποία έχει εκτιναχτεί μέσα από τον γαλαξία της με ταχύτητα περίπου 5 εκατομμύρια χλμ./ώρα λόγω πανίσχυρων δυνάμεων βαρύτητας.
Το φαινόμενο εντοπίστηκε σε απόσταση 4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Οι ειδικοί πιστεύουν πως αυτό συνέβη κατά τη συγχώνευση δύο γαλαξιών, στο κέντρο των οποίων βρίσκονταν οι μαύρες τρύπες. Ενώθηκαν κατά τη σύγκρουση, όμως εκτοξεύτηκαν εκτός των ορίων του νέου συστήματος λόγω της διαταραχής του πεδίου της βαρύτητας, που εμφανίζεται κατά τη διαδικασία του κατακλυσμού. Σύμφωνα με τη γνώμη τω επιστημόνων, το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως στον διαγαλαξιακό χώρο μπορούν να βρίσκονται απαρατήρητες μαύρες τρύπες που ταξιδεύουν . “Εμείς δεν τις βλέπουμε επειδή απορρόφησαν και κατάπιαν όλο το αέριο γύρω τους, όταν εκτοξεύθηκαν από τους γαλαξίες τους”, διευκρίνισαν οι ειδικοί του Αστροφυσικού Εργαστηρίου Σμιθόνιανς στο Κέμπριτζ (Μασαχουσέτη, ΗΠΑ).
Πηγή: http://greek.ruvr.ru/2012_06_05/77135115/
Το φαινόμενο εντοπίστηκε σε απόσταση 4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Οι ειδικοί πιστεύουν πως αυτό συνέβη κατά τη συγχώνευση δύο γαλαξιών, στο κέντρο των οποίων βρίσκονταν οι μαύρες τρύπες. Ενώθηκαν κατά τη σύγκρουση, όμως εκτοξεύτηκαν εκτός των ορίων του νέου συστήματος λόγω της διαταραχής του πεδίου της βαρύτητας, που εμφανίζεται κατά τη διαδικασία του κατακλυσμού. Σύμφωνα με τη γνώμη τω επιστημόνων, το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως στον διαγαλαξιακό χώρο μπορούν να βρίσκονται απαρατήρητες μαύρες τρύπες που ταξιδεύουν . “Εμείς δεν τις βλέπουμε επειδή απορρόφησαν και κατάπιαν όλο το αέριο γύρω τους, όταν εκτοξεύθηκαν από τους γαλαξίες τους”, διευκρίνισαν οι ειδικοί του Αστροφυσικού Εργαστηρίου Σμιθόνιανς στο Κέμπριτζ (Μασαχουσέτη, ΗΠΑ).
Πηγή: http://greek.ruvr.ru/2012_06_05/77135115/
Μαύρες τρύπες – ταξίδι στο χωροχρόνο
Άραγε υπάρχει δυνατότητα να μεταφερθούμε σε άλλες διαστάσεις χρησιμοποιώντας σαν δίοδο μια μαύρη τρύπα; Μπορούμε να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο;
Όμως τι είναι και πώς δημιουργείται μια μαύρη τρύπα.
Στο διάστημα υπάρχουν αστέρες που έχουν πολύ μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο. Όταν ένας αστέρας ξεπεράσει τις 20 ηλιακές μάζες περίπου, αφού περάσει από το στάδιο του υπεργίγαντα (σε αυτό το στάδιο ο αστέρας εκπέμπει πολύ μεγάλη ενέργεια, διαστέλλεται και παίρνει τρομακτικές διαστάσεις) και έπειτα από μία βίαιη έκρηξη του υπερκαινοφανούς (supernovae), καταλήγει σε μαύρη τρύπα (ή αλλιώς σε «μελανή οπή»).
Οι μελανές οπές είναι αντικείμενα των οποίων η πυκνότητα θεωρητικά τείνει στο άπειρο και οι γνωστές υλικές δομές καταστρέφονται. Ο λόγος για τον οποίο οι μαύρες τρύπες δεν είναι άμεσα ορατές είναι ότι το βαρυτικό πεδίο κοντά σε αυτές είναι τόσο ισχυρό ώστε δεν μπορεί να διαφύγει ούτε το φως.
Υπάρχουν μαύρες τρύπες που είναι «ακίνητες» και άλλες που περιστρέφονται και δαπανούν ηλεκτρική ενέργεια. Παρακάτω θα αναφερθώ κυρίως στο δεύτερο είδος.
Μπορούμε λοιπόν να ταξιδέψουμε μέσω μιας μαύρης τρύπας; Αυτό θα ήταν πιθανό να συμβεί κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.
Πρώτο και σημαντικότερο είναι να υπάρχει κάπου μία έξοδος αλλιώς το πιο πιθανό είναι να παγιδευτούμε για πάντα μέσα στο απόλυτο κενό. Οι εξισώσεις της σχετικότητας έχουν μία ιδιότητα που παρουσιάζει ενδιαφέρον: είναι συμμετρικές. Αυτό σημαίνει ότι αν πάρουμε μία έγκυρη λύση της εξίσωσης και φανταστούμε ότι ο χρόνος κυλάει αντίστροφα τότε θα φτάσουμε σε μία άλλη έγκυρη λύση της εξίσωσης. Εάν αυτό εφαρμοστεί στη λύση που περιγράφει τις μαύρες τρύπες καταλήγουμε σε ένα αντικείμενο γνωστό ως «άσπρη τρύπα» Ουσιαστικά η άσπρη τρύπα κάνει ακριβώς την αντίθετη δουλειά από τη μαύρη. Αντί να απορροφάει αντικείμενα, τα αποβάλλει. Αυτό όμως είναι μόνο μία θεωρία η οποία ακόμα δεν έχει αποδειχθεί στο σύμπαν. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η δημιουργία μίας άσπρης τρύπας είναι τόσο δύσκολη όσο η καταστροφή μίας μαύρης. Αν εξετάσουμε μία περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει περίπτωση το πεδίο της να ενώνεται με ένα άλλο πεδίο (πιθανότατα άσπρης τρύπας). Ο συνδυασμός μίας μαύρης με μία άσπρη τρύπα ονομάζεται σκουληκότρυπα (wormhole) και φαίνεται πως η διέλευση ενός αντικειμένου από εκεί είναι δυνατή. Η άσπρη τρύπα μπορεί να βρίσκεται σε άλλη διάσταση ακόμα και πίσω στο παρελθόν.
Έστω λοιπόν ότι ανακαλύψαμε ένα “wormhole” Δυστυχώς για εμάς δεν θα είναι εύκολο να μεταφερθούμε σε άλλη διάσταση όπως επιθυμούμε. Και αυτό διότι η διαταραχή που θα προξενήσουμε στο πεδίο του “wormhole” με την είσοδο μας μπορεί να προκαλέσει την διάλυσή του. Και αν ακόμα διατηρηθεί σταθερό κατά την έξοδό μας από την άσπρη τρύπα θα καούμε από τις υψηλές ακτινοβολίες γ και χ που επικρατούν.
Ίσως σε λίγα χρόνια με τον κατάλληλο εξοπλισμό καταφέρουμε να κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο. Φανταστείτε όμως τι συνέπειες θα είχε αυτό για όλους μας… Τι θα συνέβαινε άραγε αν στο παρελθόν συναντούσαμε τον εαυτό μας και τον σκοτώναμε; Εμείς τότε θα συνεχίζαμε να ζούμε; Θα μας πίστευε κανείς άραγε ότι ερχόμαστε από το μέλλον; Θα μπορούσαμε ποτέ να γυρίσουμε πίσω και αν γυρίζαμε τι θα βρίσκαμε; Όλα αυτά σίγουρα μας φαίνονται εξωπραγματικά τώρα αλλά μπορεί στο μέλλον να τολμήσουμε και εμείς ένα ταξιδάκι πίσω στο χρυσό αιώνα…
Όλα αυτά μπορεί δείχνουν ότι είναι εύκολα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο χρόνος είναι σχετικός. Αλλιώς αντιλαμβάνεται ο καθένας μας την έννοια «χρόνος». Η μέτρηση του χρόνου δεν είναι καθόλου εύκολη. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν δύο λέξεις για την περιγραφή του χρόνου: τη λέξη «καιρός» που συμβόλιζε την αιωνιότητα και την λέξη «χρόνος» περιγράφοντας τον κοσμικό χρόνο. Ο χρόνος είναι όπως ένας κύκλος. Δεν έχει αρχή ούτε τέλος και είναι κάτι που το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει. Μήπως λοιπόν ζούμε διαρκώς ταξιδεύοντας στο χρόνο;
Πηγή: http://www.e-telescope.gr/el/astronomy-and-space/65-black-holes
Όμως τι είναι και πώς δημιουργείται μια μαύρη τρύπα.
Στο διάστημα υπάρχουν αστέρες που έχουν πολύ μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο. Όταν ένας αστέρας ξεπεράσει τις 20 ηλιακές μάζες περίπου, αφού περάσει από το στάδιο του υπεργίγαντα (σε αυτό το στάδιο ο αστέρας εκπέμπει πολύ μεγάλη ενέργεια, διαστέλλεται και παίρνει τρομακτικές διαστάσεις) και έπειτα από μία βίαιη έκρηξη του υπερκαινοφανούς (supernovae), καταλήγει σε μαύρη τρύπα (ή αλλιώς σε «μελανή οπή»).
Οι μελανές οπές είναι αντικείμενα των οποίων η πυκνότητα θεωρητικά τείνει στο άπειρο και οι γνωστές υλικές δομές καταστρέφονται. Ο λόγος για τον οποίο οι μαύρες τρύπες δεν είναι άμεσα ορατές είναι ότι το βαρυτικό πεδίο κοντά σε αυτές είναι τόσο ισχυρό ώστε δεν μπορεί να διαφύγει ούτε το φως.
Υπάρχουν μαύρες τρύπες που είναι «ακίνητες» και άλλες που περιστρέφονται και δαπανούν ηλεκτρική ενέργεια. Παρακάτω θα αναφερθώ κυρίως στο δεύτερο είδος.
Μπορούμε λοιπόν να ταξιδέψουμε μέσω μιας μαύρης τρύπας; Αυτό θα ήταν πιθανό να συμβεί κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.
Πρώτο και σημαντικότερο είναι να υπάρχει κάπου μία έξοδος αλλιώς το πιο πιθανό είναι να παγιδευτούμε για πάντα μέσα στο απόλυτο κενό. Οι εξισώσεις της σχετικότητας έχουν μία ιδιότητα που παρουσιάζει ενδιαφέρον: είναι συμμετρικές. Αυτό σημαίνει ότι αν πάρουμε μία έγκυρη λύση της εξίσωσης και φανταστούμε ότι ο χρόνος κυλάει αντίστροφα τότε θα φτάσουμε σε μία άλλη έγκυρη λύση της εξίσωσης. Εάν αυτό εφαρμοστεί στη λύση που περιγράφει τις μαύρες τρύπες καταλήγουμε σε ένα αντικείμενο γνωστό ως «άσπρη τρύπα» Ουσιαστικά η άσπρη τρύπα κάνει ακριβώς την αντίθετη δουλειά από τη μαύρη. Αντί να απορροφάει αντικείμενα, τα αποβάλλει. Αυτό όμως είναι μόνο μία θεωρία η οποία ακόμα δεν έχει αποδειχθεί στο σύμπαν. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η δημιουργία μίας άσπρης τρύπας είναι τόσο δύσκολη όσο η καταστροφή μίας μαύρης. Αν εξετάσουμε μία περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει περίπτωση το πεδίο της να ενώνεται με ένα άλλο πεδίο (πιθανότατα άσπρης τρύπας). Ο συνδυασμός μίας μαύρης με μία άσπρη τρύπα ονομάζεται σκουληκότρυπα (wormhole) και φαίνεται πως η διέλευση ενός αντικειμένου από εκεί είναι δυνατή. Η άσπρη τρύπα μπορεί να βρίσκεται σε άλλη διάσταση ακόμα και πίσω στο παρελθόν.
Έστω λοιπόν ότι ανακαλύψαμε ένα “wormhole” Δυστυχώς για εμάς δεν θα είναι εύκολο να μεταφερθούμε σε άλλη διάσταση όπως επιθυμούμε. Και αυτό διότι η διαταραχή που θα προξενήσουμε στο πεδίο του “wormhole” με την είσοδο μας μπορεί να προκαλέσει την διάλυσή του. Και αν ακόμα διατηρηθεί σταθερό κατά την έξοδό μας από την άσπρη τρύπα θα καούμε από τις υψηλές ακτινοβολίες γ και χ που επικρατούν.
Ίσως σε λίγα χρόνια με τον κατάλληλο εξοπλισμό καταφέρουμε να κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο. Φανταστείτε όμως τι συνέπειες θα είχε αυτό για όλους μας… Τι θα συνέβαινε άραγε αν στο παρελθόν συναντούσαμε τον εαυτό μας και τον σκοτώναμε; Εμείς τότε θα συνεχίζαμε να ζούμε; Θα μας πίστευε κανείς άραγε ότι ερχόμαστε από το μέλλον; Θα μπορούσαμε ποτέ να γυρίσουμε πίσω και αν γυρίζαμε τι θα βρίσκαμε; Όλα αυτά σίγουρα μας φαίνονται εξωπραγματικά τώρα αλλά μπορεί στο μέλλον να τολμήσουμε και εμείς ένα ταξιδάκι πίσω στο χρυσό αιώνα…
Όλα αυτά μπορεί δείχνουν ότι είναι εύκολα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο χρόνος είναι σχετικός. Αλλιώς αντιλαμβάνεται ο καθένας μας την έννοια «χρόνος». Η μέτρηση του χρόνου δεν είναι καθόλου εύκολη. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν δύο λέξεις για την περιγραφή του χρόνου: τη λέξη «καιρός» που συμβόλιζε την αιωνιότητα και την λέξη «χρόνος» περιγράφοντας τον κοσμικό χρόνο. Ο χρόνος είναι όπως ένας κύκλος. Δεν έχει αρχή ούτε τέλος και είναι κάτι που το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει. Μήπως λοιπόν ζούμε διαρκώς ταξιδεύοντας στο χρόνο;
Πηγή: http://www.e-telescope.gr/el/astronomy-and-space/65-black-holes
Ενδεχομένως δυνατή η επιβίωση μέσα σε μαύρες τρύπες
Ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει και μέσα στη μαύρη τρύπα του σύμπαντος.
Η ανθρωπότητα κάποια στιγμή μπορεί να φθάσει στο σημείο να ζει μέσα σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα του σύμπαντος, κάτι που ήδη μερικοί εξελιγμένοι πολιτισμοί εξωγήινων ίσως κάνουν, ακόμα και στον δικό μας γαλαξία. Αυτό ισχυρίζεται τουλάχιστον ένας Ρώσος κοσμολόγος, υποστηρίζοντας πως είναι θεωρητικά εφικτό, αν και θα χρειαστεί ασφαλώς πολύς χρόνος για να αποδειχτεί αν κάτι τέτοιο έχει βάση αλήθειας.
Ο Βιατσεσλάβ Ντοκουτσάεφ, του Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στην Μόσχα, ο οποίος δημοσίευσε σχετική μελέτη στο online επιστημονικό περιοδικό arXiv του πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», υποστηρίζει ότι, παρόλο που οι μαύρες τρύπες θεωρούνται η πιο καταστροφική δύναμη στο σύμπαν, άρα η ζωή σε αυτές φαντάζει αδιανόητη, τελικά μπορεί να φιλοξενούν συνθήκες κατάλληλες για ζωή στο εσωτερικό τους.
Μάλιστα θεωρεί ότι, αν όντως υπάρχει οργανωμένη ζωή μέσα σε κάποια τεράστια μαύρη τρύπα, θα πρόκειται πλέον για τον πιο εξελιγμένο πολιτισμό του γαλαξία μας. Οι μαύρες τρύπες διαθέτουν τρομακτικές βαρυτικές και ελκτικές δυνάμεις, «ρουφώντας» κάθε τι που βρίσκεται στον περίγυρό τους, ακόμα και το φως. Οτιδήποτε διασχίζει τον λεγόμενο «ορίζοντα γεγονότων» τους, δηλαδή τα όρια της επίδρασής τους, δεν ξαναεμφανίζεται ποτέ πια, καθώς έχει περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή.
Όμως, σύμφωνα με τον Ντοκουτσάεφ, μέσα σε μια περιστρεφόμενη μεγάλη μαύρη τρύπα μπορεί να υπάρχουν περιοχές, όπου τα φωτόνια είναι δυνατό να επιβιώσουν σε σταθερές περιοδικές τροχιές. Αν όντως αυτό συμβαίνει, τότε, όπως θεωρεί, δεν υπάρχει λόγος να μην μπορούν να υπάρχουν στο εσωτερικό της μαύρης τρύπας σταθερές τροχιές και για πολύ μεγαλύτερα αντικείμενα, όπως ολόκληροι πλανήτες.
Τέτοιες περιοχές και τέτοιες τροχιές όμως θα υπήρχαν μόνο αφότου κάποιο αντικείμενο έχει διασχίσει το «κατώφλι» του ορίζοντα γεγονότων (με άλλα λόγια, πρώτα σε ρουφάει η μαύρη τρύπα και μετά μαθαίνεις αν μπορείς να συνεχίσεις να υπάρχεις!). Πέρα από τον εξωτερικό ορίζοντα γεγονότων, υπάρχει και μια άλλη -προς το παρόν μαθηματική, άρα θεωρητική- «επικράτεια», ο εσωτερικός «ορίζοντας Cauchy», όπου ο χρόνος και ο χώρος επιστρέφουν σε σταθερές καταστάσεις και εκεί ακριβώς είναι που, σύμφωνα με τον ρώσο επιστήμονα, μπορεί πιθανώς να υπάρξει ζωή.
Όμως, όπως αναφέρει ο Ντοκουτσάεφ, επειδή σε αυτές τις υποθετικές περιοχές μέσα στην μαύρη τρύπα οποιαδήποτε μορφή ζωής θα υφίσταται τρομερές φυσικές δυνάμεις, θα πρέπει να έχει εξελιχτεί πολύ πέρα από τον δικό μας πολιτισμό, για να καταφέρνει να επιβιώνει σε τέτοιες συνθήκες. Εννοείται ότι ένας τέτοιος εξωγήινος πολιτισμός θα είναι πλήρως αόρατος για οποιονδήποτε άλλον στο σύμπαν.
Πηγή: http://www.anexigita.com/2013/01/blog-post_310.html
Η ανθρωπότητα κάποια στιγμή μπορεί να φθάσει στο σημείο να ζει μέσα σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα του σύμπαντος, κάτι που ήδη μερικοί εξελιγμένοι πολιτισμοί εξωγήινων ίσως κάνουν, ακόμα και στον δικό μας γαλαξία. Αυτό ισχυρίζεται τουλάχιστον ένας Ρώσος κοσμολόγος, υποστηρίζοντας πως είναι θεωρητικά εφικτό, αν και θα χρειαστεί ασφαλώς πολύς χρόνος για να αποδειχτεί αν κάτι τέτοιο έχει βάση αλήθειας.
Ο Βιατσεσλάβ Ντοκουτσάεφ, του Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στην Μόσχα, ο οποίος δημοσίευσε σχετική μελέτη στο online επιστημονικό περιοδικό arXiv του πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», υποστηρίζει ότι, παρόλο που οι μαύρες τρύπες θεωρούνται η πιο καταστροφική δύναμη στο σύμπαν, άρα η ζωή σε αυτές φαντάζει αδιανόητη, τελικά μπορεί να φιλοξενούν συνθήκες κατάλληλες για ζωή στο εσωτερικό τους.
Μάλιστα θεωρεί ότι, αν όντως υπάρχει οργανωμένη ζωή μέσα σε κάποια τεράστια μαύρη τρύπα, θα πρόκειται πλέον για τον πιο εξελιγμένο πολιτισμό του γαλαξία μας. Οι μαύρες τρύπες διαθέτουν τρομακτικές βαρυτικές και ελκτικές δυνάμεις, «ρουφώντας» κάθε τι που βρίσκεται στον περίγυρό τους, ακόμα και το φως. Οτιδήποτε διασχίζει τον λεγόμενο «ορίζοντα γεγονότων» τους, δηλαδή τα όρια της επίδρασής τους, δεν ξαναεμφανίζεται ποτέ πια, καθώς έχει περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή.
Όμως, σύμφωνα με τον Ντοκουτσάεφ, μέσα σε μια περιστρεφόμενη μεγάλη μαύρη τρύπα μπορεί να υπάρχουν περιοχές, όπου τα φωτόνια είναι δυνατό να επιβιώσουν σε σταθερές περιοδικές τροχιές. Αν όντως αυτό συμβαίνει, τότε, όπως θεωρεί, δεν υπάρχει λόγος να μην μπορούν να υπάρχουν στο εσωτερικό της μαύρης τρύπας σταθερές τροχιές και για πολύ μεγαλύτερα αντικείμενα, όπως ολόκληροι πλανήτες.
Τέτοιες περιοχές και τέτοιες τροχιές όμως θα υπήρχαν μόνο αφότου κάποιο αντικείμενο έχει διασχίσει το «κατώφλι» του ορίζοντα γεγονότων (με άλλα λόγια, πρώτα σε ρουφάει η μαύρη τρύπα και μετά μαθαίνεις αν μπορείς να συνεχίσεις να υπάρχεις!). Πέρα από τον εξωτερικό ορίζοντα γεγονότων, υπάρχει και μια άλλη -προς το παρόν μαθηματική, άρα θεωρητική- «επικράτεια», ο εσωτερικός «ορίζοντας Cauchy», όπου ο χρόνος και ο χώρος επιστρέφουν σε σταθερές καταστάσεις και εκεί ακριβώς είναι που, σύμφωνα με τον ρώσο επιστήμονα, μπορεί πιθανώς να υπάρξει ζωή.
Όμως, όπως αναφέρει ο Ντοκουτσάεφ, επειδή σε αυτές τις υποθετικές περιοχές μέσα στην μαύρη τρύπα οποιαδήποτε μορφή ζωής θα υφίσταται τρομερές φυσικές δυνάμεις, θα πρέπει να έχει εξελιχτεί πολύ πέρα από τον δικό μας πολιτισμό, για να καταφέρνει να επιβιώνει σε τέτοιες συνθήκες. Εννοείται ότι ένας τέτοιος εξωγήινος πολιτισμός θα είναι πλήρως αόρατος για οποιονδήποτε άλλον στο σύμπαν.
Πηγή: http://www.anexigita.com/2013/01/blog-post_310.html
Παράξενες μαύρες τρύπες στην Ανδρομέδα και τον Γαλαξία μας
Επί μια δεκαετία, το Παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-Χ της NASA παρατήρησε τον γαλαξία της Ανδρομέδας συνολικά σχεδόν επί ένα εκατομμύριο δευτερόλεπτα, προσφέροντάς τους αστρονόμους μια άνευ προηγουμένου εικόνα της πλησιέστερης υπερβαρέας μαύρης τρύπας έξω από τον Γαλαξία μας. Σε μια απόσταση ούτε 3 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, η Ανδρομέδα – που επίσης είναι γνωστή κι ως Μ31 – προσφέρει στους αστρονόμους την ευκαιρία να σπουδάσουν την μαύρη τρύπα του με μια εξαιρετική λεπτομέρεια.
Το Παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-X τράβηξε αυτή την εικόνα του γαλαξία της Ανδρομέδας (M31) για πρώτη φορά το 1999. Η μπλε κουκίδα στο κέντρο της εικόνας είναι μια "δροσερή" πηγή ακτίνων-Χ εκατομμυρίων βαθμών, όπου βρίσκεται μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα με μάζα όσο 30 εκατομμυρίων ήλιων . Οι ακτίνες X παράγονται από την ύλη καθώς αυτή κινείται προς τη μαύρη τρύπα. Είναι επίσης εμφανείς στην εικόνα πολλές άλλες θερμότερος πηγές ακτίνων Χ, που οφείλονται πιθανώς σε δυαδικά συστήματα που εκπέμπουν ακτίνες-Χ. Σε αυτά τα συστήματα ένα αστέρι νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα βρίσκεται σε στενή τροχιά γύρω από ένα κανονικό αστέρι.
Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στην Ανδρομέδα, όπως η αντίστοιχη μαύρη τρύπα Sag *Α, του δικού μας Γαλαξία, είναι 10 έως 100.000 φορές πιο αμυδρή στο φως των ακτίνων X, από ό,τι περίμεναν οι αστρονόμοι εξ αιτίας της πλούσιας σε αέριο περιοχής γύρω από αυτήν. Ωστόσο, στις 6 Ιανουαρίου 2006 η μαύρη τρύπα έγινε λαμπρότερη τουλάχιστον εκατό φορές, γεγονός που υποδηλώνει ότι συνέβη ένα ξέσπασμα των ακτίνων Χ. Ήταν δε η πρώτη φορά που είδαμε ένα τέτοιο φαινόμενο από μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα στο γειτονικό μας τοπικό σύμπαν.
Μετά το ξέσπασμα, η μαύρη τρύπα του M31 εισήλθε σε μια σχετικά αμυδρή κατάσταση, αλλά ήταν σχεδόν 10-πλάσιας λαμπρότητας, κατά μέσο όρο από ό,τι πριν από το 2006. Το ξέσπασμα αυτό δείχνει σχετικά υψηλό ρυθμό της ύλης που δέχεται η μαύρη τρύπα του M31, ακολουθούμενη από ένα μικρότερο, αλλά ακόμη σημαντικό ρυθμό.
Η άποψη των αστροφυσικών είναι ότι αυτό το ξέσπασμα οφείλεται στην σύλληψη αστρικού ανέμου, ανέμου προερχόμενο από ένα άστρο που στρέφεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, προς το εσωτερικό της. Η αύξηση του ρυθμού που εισέρχονται διάφορα υλικά προς τη μαύρη τρύπα εκτιμάται ότι οδήγησε σε μια αύξηση της λαμπρότητας των ακτίνων-Χ, που προέρχονται από ένα σχετικιστικά κινούμενο πίδακα.
Η δε αιτία της έκρηξης του 2006 είναι ακόμη λιγότερο σαφής, αλλά θα μπορούσε να οφείλεται σε μια ξαφνική απελευθέρωση ενέργειας, όπως από μαγνητικά πεδία σε ένα δίσκο υλικού γύρω από τη μαύρη τρύπα, που ξαφνικά συνδέθηκαν μαζί και έγινε πολύ πιο ισχυρή.
Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η αδύναμη αλλά και ακανόνιστη συμπεριφορά της μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας, μπορεί να είναι μία συνήθης ιδιότητα μιας μαύρης τρύπας σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης κάθε γαλαξία.
Οι αναζητήσεις των μαύρων οπών πραγματοποιούνται ως εξής: Ψάχνουμε να βρούμε μεγάλα ποσά μάζας που δεν μπορούν εύκολα να εξηγηθούν από τα αστέρια. Αν υπάρχει μια μεγάλη μάζα στο κέντρο του γαλαξία, τότε μερικά άστρα πρέπει να κινούνται πολύ γρήγορα όταν έρχονται κοντά σε αυτήν. Στην Ανδρομέδα οι ταχύτητες των άστρων είναι τόσο μεγάλες κοντά στο κέντρο της που πρέπει να κρύβεται εκεί τρεις ή τέσσερις φορές περισσότερη μάζα, από αυτήν που βλέπουμε στα αστέρια. Δέκα εκατομμύρια ηλιακές μάζες της ύλης συνωστισμένης σε έναν όγκο διαμέτρου λιγότερο από 5 έτη φωτός. Αυτή η διάμετρος είναι περίπου η ίδια με την απόσταση του Ήλιου έως το επόμενο κοντινότερο αστέρι. Μια μαύρη τρύπα λοιπόν είναι η πιο πιθανή εξήγηση, για το κέντρο του γαλαξία M31.
Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αποτελούν απομεινάρια της εξέλιξης των αστρικών σμηνών. Σχηματίζονται με τις μάζες χιλιάδων ή και εκατομμυρίων άστρων. Και συνεχίζουν να αυξάνονται κάθε φορά που κάποιο αντικείμενο περνάει πάρα πολύ κοντά τους. Αυτό δείχνει πως μπορεί να δουλεύουν οι ‘κινητήρες’ που τροφοδοτούν με ενέργεια τους γαλαξιακούς πυρήνες.
Πιστεύουμε ότι τα γεγονότα έχουν ως εξής: Αέριο από την γύρω περιοχή πέφτει συνεχώς μέσα στη μαύρη τρύπα. Τελικά σχηματίζει ένα υπέρθερμο δίσκο που περιστρέφεται γύρω από την τρύπα με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός, οπότε εκτοξεύει με τρομερό ρυθμό πίδακες υλικού και ακτινοβολίας που βλέπουμε σε μια μαύρη τρύπα.
Η δραστηριότητα στους γαλαξιακούς πυρήνες είναι στην πραγματικότητα πολύ εντυπωσιακή Περιοχές με όγκο όσο το ηλιακό μας σύστημα μπορεί να εκπέμπουν ένα τρισεκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον Ήλιο. Ωστόσο, παρά τη μεγάλη κεντρική μάζα του, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας έχει έναν από τους πιο λιγότερο ενεργούς πυρήνες. Κατά ειρωνικό τρόπο, η πιο μελετημένη εξωγαλαξιακή μαύρη τρύπα μέχρι σήμερα, της Ανδρομέδας, μπορεί να είναι ένα τέρας που λιμοκτονεί.
Πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/04/blog-post_9474.html
Το Παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-X τράβηξε αυτή την εικόνα του γαλαξία της Ανδρομέδας (M31) για πρώτη φορά το 1999. Η μπλε κουκίδα στο κέντρο της εικόνας είναι μια "δροσερή" πηγή ακτίνων-Χ εκατομμυρίων βαθμών, όπου βρίσκεται μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα με μάζα όσο 30 εκατομμυρίων ήλιων . Οι ακτίνες X παράγονται από την ύλη καθώς αυτή κινείται προς τη μαύρη τρύπα. Είναι επίσης εμφανείς στην εικόνα πολλές άλλες θερμότερος πηγές ακτίνων Χ, που οφείλονται πιθανώς σε δυαδικά συστήματα που εκπέμπουν ακτίνες-Χ. Σε αυτά τα συστήματα ένα αστέρι νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα βρίσκεται σε στενή τροχιά γύρω από ένα κανονικό αστέρι.
Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στην Ανδρομέδα, όπως η αντίστοιχη μαύρη τρύπα Sag *Α, του δικού μας Γαλαξία, είναι 10 έως 100.000 φορές πιο αμυδρή στο φως των ακτίνων X, από ό,τι περίμεναν οι αστρονόμοι εξ αιτίας της πλούσιας σε αέριο περιοχής γύρω από αυτήν. Ωστόσο, στις 6 Ιανουαρίου 2006 η μαύρη τρύπα έγινε λαμπρότερη τουλάχιστον εκατό φορές, γεγονός που υποδηλώνει ότι συνέβη ένα ξέσπασμα των ακτίνων Χ. Ήταν δε η πρώτη φορά που είδαμε ένα τέτοιο φαινόμενο από μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα στο γειτονικό μας τοπικό σύμπαν.
Μετά το ξέσπασμα, η μαύρη τρύπα του M31 εισήλθε σε μια σχετικά αμυδρή κατάσταση, αλλά ήταν σχεδόν 10-πλάσιας λαμπρότητας, κατά μέσο όρο από ό,τι πριν από το 2006. Το ξέσπασμα αυτό δείχνει σχετικά υψηλό ρυθμό της ύλης που δέχεται η μαύρη τρύπα του M31, ακολουθούμενη από ένα μικρότερο, αλλά ακόμη σημαντικό ρυθμό.
Η άποψη των αστροφυσικών είναι ότι αυτό το ξέσπασμα οφείλεται στην σύλληψη αστρικού ανέμου, ανέμου προερχόμενο από ένα άστρο που στρέφεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, προς το εσωτερικό της. Η αύξηση του ρυθμού που εισέρχονται διάφορα υλικά προς τη μαύρη τρύπα εκτιμάται ότι οδήγησε σε μια αύξηση της λαμπρότητας των ακτίνων-Χ, που προέρχονται από ένα σχετικιστικά κινούμενο πίδακα.
Η δε αιτία της έκρηξης του 2006 είναι ακόμη λιγότερο σαφής, αλλά θα μπορούσε να οφείλεται σε μια ξαφνική απελευθέρωση ενέργειας, όπως από μαγνητικά πεδία σε ένα δίσκο υλικού γύρω από τη μαύρη τρύπα, που ξαφνικά συνδέθηκαν μαζί και έγινε πολύ πιο ισχυρή.
Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η αδύναμη αλλά και ακανόνιστη συμπεριφορά της μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας, μπορεί να είναι μία συνήθης ιδιότητα μιας μαύρης τρύπας σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης κάθε γαλαξία.
Οι αναζητήσεις των μαύρων οπών πραγματοποιούνται ως εξής: Ψάχνουμε να βρούμε μεγάλα ποσά μάζας που δεν μπορούν εύκολα να εξηγηθούν από τα αστέρια. Αν υπάρχει μια μεγάλη μάζα στο κέντρο του γαλαξία, τότε μερικά άστρα πρέπει να κινούνται πολύ γρήγορα όταν έρχονται κοντά σε αυτήν. Στην Ανδρομέδα οι ταχύτητες των άστρων είναι τόσο μεγάλες κοντά στο κέντρο της που πρέπει να κρύβεται εκεί τρεις ή τέσσερις φορές περισσότερη μάζα, από αυτήν που βλέπουμε στα αστέρια. Δέκα εκατομμύρια ηλιακές μάζες της ύλης συνωστισμένης σε έναν όγκο διαμέτρου λιγότερο από 5 έτη φωτός. Αυτή η διάμετρος είναι περίπου η ίδια με την απόσταση του Ήλιου έως το επόμενο κοντινότερο αστέρι. Μια μαύρη τρύπα λοιπόν είναι η πιο πιθανή εξήγηση, για το κέντρο του γαλαξία M31.
Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αποτελούν απομεινάρια της εξέλιξης των αστρικών σμηνών. Σχηματίζονται με τις μάζες χιλιάδων ή και εκατομμυρίων άστρων. Και συνεχίζουν να αυξάνονται κάθε φορά που κάποιο αντικείμενο περνάει πάρα πολύ κοντά τους. Αυτό δείχνει πως μπορεί να δουλεύουν οι ‘κινητήρες’ που τροφοδοτούν με ενέργεια τους γαλαξιακούς πυρήνες.
Πιστεύουμε ότι τα γεγονότα έχουν ως εξής: Αέριο από την γύρω περιοχή πέφτει συνεχώς μέσα στη μαύρη τρύπα. Τελικά σχηματίζει ένα υπέρθερμο δίσκο που περιστρέφεται γύρω από την τρύπα με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός, οπότε εκτοξεύει με τρομερό ρυθμό πίδακες υλικού και ακτινοβολίας που βλέπουμε σε μια μαύρη τρύπα.
Η δραστηριότητα στους γαλαξιακούς πυρήνες είναι στην πραγματικότητα πολύ εντυπωσιακή Περιοχές με όγκο όσο το ηλιακό μας σύστημα μπορεί να εκπέμπουν ένα τρισεκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον Ήλιο. Ωστόσο, παρά τη μεγάλη κεντρική μάζα του, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας έχει έναν από τους πιο λιγότερο ενεργούς πυρήνες. Κατά ειρωνικό τρόπο, η πιο μελετημένη εξωγαλαξιακή μαύρη τρύπα μέχρι σήμερα, της Ανδρομέδας, μπορεί να είναι ένα τέρας που λιμοκτονεί.
Πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/04/blog-post_9474.html
Δύο μαύρες τρύπες «χτύπησαν» τον... Καρλομάγνο
Ιένα, Γερμανία
Πριν από έναν χρόνο οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τον 8ο αιώνα η Γη «χτυπήθηκε» από πολύ ισχυρή κοσμική ακτινοβολία αλλά δεν είχε εντοπισθεί μέχρι σήμερα η πηγή της. Ερευνητές στη Γερμανία υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν την προέλευσή της. Πρόκειται για τη συγχώνευση δύο μελανών οπών στον γαλαξία μας.
Τα ευρήματα
Πριν από έναν χρόνο ομάδα ερευνητών εντόπισε σε αιωνόβια δέντρα στην Ιαπωνία ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα άνθρακα-14, ενός ραδιενεργού τύπου άνθρακα. Εντοπίστηκε επίσης στους πυρήνες των πάγων της Ανταρκτικής βηρύλλιο-10. Αυτά τα ισότοπα δημιουργούνται όταν πολύ ισχυρή ακτινοβολία χτυπά άτομα ύλης στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Η ανάλυση των ευρημάτων επέτρεψε στους ειδικούς να προσδιορίσουν το χρονικό σημείο κατά το οποίο η συγκεκριμένη ακτινοβολία «χτύπησε» τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με την ανάλυση, η ακτινοβολία χτύπησε τη Γη κάποια στιγμή ανάμεσα στο 774-775 μ.Χ όταν στην Ευρώπη κυριαρχούσε ο Καρλομάγνος. Ομως οι επιστήμονες αδυνατούν μέχρι σήμερα να εντοπίσουν την πηγή προέλευσης της ακτινοβολίας.
Οι θεωρίες
Η περίπτωση του υπερκαινοφανούς αστέρα, μιας έκρηξης σουπερνόβα δηλαδή, αποκλείστηκε από την πρώτη στιγμή επειδή η έκρηξη σουπερνόβα παράγει «θραύσματα» που παραμένουν ορατά σε μεγάλο βάθος χρόνου. Ετσι, οι επιστήμονες θα είχαν εντοπίσει κάποια από τα θραύσματά της σε περίπτωση που η ακτινοβολία η οποία είχε χτυπήσει τη Γη τον 8ο αιώνα προερχόταν από σουπερνόβα.
Ομάδα Αμερικανών ερευνητών υπέδειξε πρόσφατα ως υπεύθυνο τον Ηλιο. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, η ακτινοβολία προερχόταν από ασυνήθιστα μεγάλες ηλιακές εκλάμψεις. Ομως πολλοί ειδικοί έσπευσαν να διαφωνήσουν αμέσως με αυτή τη θεωρία αφού όπως ανέφεραν η ηλιακή ακτινοβολία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να παραγάγει υψηλές ποσότητες ανθρακα-14 και βηρύλλιου-10.
Οι μαύρες τρύπες
Ετσι η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να αναζητεί το κοσμικό φαινόμενο που γέννησε την ακτινοβολία η οποία χτύπησε τον 8ο αιώνα τον πλανήτη μας. Ομάδα ερευνητών στη Γερμανία ρίχνει στο τραπέζι μια νέα θεωρία. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ακτινοβολία που χτύπησε τη Γη ήταν ακτινοβολία γάμμα, το πιο ισχυρό είδος κοσμικής ακτινοβολίας. Πιστεύουν ότι πηγή της προέλευσής της ήταν η συγχώνευση δύο μελανών οπών στον γαλαξία μας. Εκτιμούν μάλιστα ότι το φαινόμενο έλαβε χώρα σε σχετικά κοντινή απόσταση από εμάς.
«Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η συγχώνευση έγινε σε κάποιο σημείο 3-12 χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τη Γη» αναφέρει ο Ραλφ Νοϊχάουζερ, του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου της Ιένα, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».
Πηγή: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494072
Πριν από έναν χρόνο οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τον 8ο αιώνα η Γη «χτυπήθηκε» από πολύ ισχυρή κοσμική ακτινοβολία αλλά δεν είχε εντοπισθεί μέχρι σήμερα η πηγή της. Ερευνητές στη Γερμανία υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν την προέλευσή της. Πρόκειται για τη συγχώνευση δύο μελανών οπών στον γαλαξία μας.
Τα ευρήματα
Πριν από έναν χρόνο ομάδα ερευνητών εντόπισε σε αιωνόβια δέντρα στην Ιαπωνία ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα άνθρακα-14, ενός ραδιενεργού τύπου άνθρακα. Εντοπίστηκε επίσης στους πυρήνες των πάγων της Ανταρκτικής βηρύλλιο-10. Αυτά τα ισότοπα δημιουργούνται όταν πολύ ισχυρή ακτινοβολία χτυπά άτομα ύλης στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Η ανάλυση των ευρημάτων επέτρεψε στους ειδικούς να προσδιορίσουν το χρονικό σημείο κατά το οποίο η συγκεκριμένη ακτινοβολία «χτύπησε» τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με την ανάλυση, η ακτινοβολία χτύπησε τη Γη κάποια στιγμή ανάμεσα στο 774-775 μ.Χ όταν στην Ευρώπη κυριαρχούσε ο Καρλομάγνος. Ομως οι επιστήμονες αδυνατούν μέχρι σήμερα να εντοπίσουν την πηγή προέλευσης της ακτινοβολίας.
Οι θεωρίες
Η περίπτωση του υπερκαινοφανούς αστέρα, μιας έκρηξης σουπερνόβα δηλαδή, αποκλείστηκε από την πρώτη στιγμή επειδή η έκρηξη σουπερνόβα παράγει «θραύσματα» που παραμένουν ορατά σε μεγάλο βάθος χρόνου. Ετσι, οι επιστήμονες θα είχαν εντοπίσει κάποια από τα θραύσματά της σε περίπτωση που η ακτινοβολία η οποία είχε χτυπήσει τη Γη τον 8ο αιώνα προερχόταν από σουπερνόβα.
Ομάδα Αμερικανών ερευνητών υπέδειξε πρόσφατα ως υπεύθυνο τον Ηλιο. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, η ακτινοβολία προερχόταν από ασυνήθιστα μεγάλες ηλιακές εκλάμψεις. Ομως πολλοί ειδικοί έσπευσαν να διαφωνήσουν αμέσως με αυτή τη θεωρία αφού όπως ανέφεραν η ηλιακή ακτινοβολία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να παραγάγει υψηλές ποσότητες ανθρακα-14 και βηρύλλιου-10.
Οι μαύρες τρύπες
Ετσι η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να αναζητεί το κοσμικό φαινόμενο που γέννησε την ακτινοβολία η οποία χτύπησε τον 8ο αιώνα τον πλανήτη μας. Ομάδα ερευνητών στη Γερμανία ρίχνει στο τραπέζι μια νέα θεωρία. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ακτινοβολία που χτύπησε τη Γη ήταν ακτινοβολία γάμμα, το πιο ισχυρό είδος κοσμικής ακτινοβολίας. Πιστεύουν ότι πηγή της προέλευσής της ήταν η συγχώνευση δύο μελανών οπών στον γαλαξία μας. Εκτιμούν μάλιστα ότι το φαινόμενο έλαβε χώρα σε σχετικά κοντινή απόσταση από εμάς.
«Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η συγχώνευση έγινε σε κάποιο σημείο 3-12 χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τη Γη» αναφέρει ο Ραλφ Νοϊχάουζερ, του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου της Ιένα, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».
Πηγή: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494072