Γανυμήδης
Ο Γανυμήδης είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό μας σύστημα με διάμετρο 5.268 χιλιόμετρα. Είναι μεγαλύτερος από τον Ερμή και τον Πλούτωνα. Αν περιφερόταν γύρω από τον ήλιο αντί να είναι δορυφόρος του Δία, πολύ εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πλανήτης.
Η πυκνότητά του είναι χαμηλή, της τάξης των 1,94 γραμμαρίων ανά κυβικό εκατοστό (η πυκνότητα του νερού είναι 1,00 γραμμάριο ανά κυβικό εκατοστό), υπολογίζεται ότι ο μισός καλύπτεται από πάγο νερού ενώ διαθέτει και έναν πυρήνα από βράχο που εκτείνεται μέχρι τη μισή απόσταση από το κέντρο ως την επιφάνειά του. Ο μανδύας αποτελείται από πάγο και άλατα πυριτίου, ενώ ο φλοιός από ένα παχύ στρώμα πάγου νερού. Οι εικόνες του Γανυμδη που πάρθηκαν από τα διαστημόπλοια «Βόγιατζερ» μας έδειξαν ότι ο δορυφόρος αυτός έχει ένα περίπλοκο γεωλογικό παρελθόν. Η επιφάνειά του αποτελείται από δύο είδη μορφολογιών. Το 40% από αυτήν είναι διάσπαρτες από κρατήρες σκοτεινές περιοχές και το υπόλοιπο 60% φωτεινό έδαφος γεμάτο ρωγμές που σχηματίζουν περίπλοκα σχήματα. Οι φωτεινές αυτές περιοχές πιθανότατα δημιουργήθηκαν από τεκτονικές δυνάμεις ή την απελευθέρωση νερού από το υπέδαφος. Σχηματισμοί με ύψος ως και 700 μέτρα που φτάνουν τα χιλιάδες χιλιόμετρα σε μήκος είχαν ήδη παρατηρηθεί από εικόνες του «Βόγιατζερ». Οι σκοτεινές περιοχές με κρατήρες είναι μάλλον παλαιότερες και μάλιστα θεωρούνται ως ο αρχικός φλοιός του δορυφόρου. Οι φωτεινότερες περιοχές, αντίθετα, είναι νεότερες και πιο ομαλές. Οι μεγαλύτεροι κρατήρες του Γανυμήδη δεν έχουν σχεδόν καθόλου κατακόρυφα τοιχώματα και είναι αρκετά επίπεδοι. Δεν διαθέτουν επίσης το κεντρικό βαθούλωμα που παρατηρείται στους σεληνιακούς κρατήρες. Αυτό πιθανόν οφείλεται στη σταδιακή ισοπέδωση του μαλακού φλοιού από πάγο νερού που τους σκεπάζει.
Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη είναι ότι ο Γανυμήδης είναι ο πρώτος γνωστός δορυφόρος που διαθέτει το δικό του μαγνητικό πεδίο, και μάλιστα το πρώτο παράδειγμα μαγνητόσφαιρας μέσα σε άλλη μαγνητόσφαιρα (αυτήν του Δία). Πιθανές αιτίες της δημιουργίας μαγνητικού πεδίου μπορεί να είναι η ύπαρξη πυρήνα από λιωμένο σίδηρο ή ακόμη η ύπαρξη ενός λεπτού στρώματος αλατόνερου με κάποια αγωγιμότητα κάτω από τον παγωμένο φλοιό.
Ο Γανυμήδης περιβάλλεται επίσης από μια λεπτή ιονόσφαιρα, πράγμα που υποδηλώνει έμμεσα την ύπαρξη μιας απειροελάχιστης ατμόσφαιρας.
Πηγή: http://strange-omniverse.blogspot.com/2012/05/blog-post_05.html
Η πυκνότητά του είναι χαμηλή, της τάξης των 1,94 γραμμαρίων ανά κυβικό εκατοστό (η πυκνότητα του νερού είναι 1,00 γραμμάριο ανά κυβικό εκατοστό), υπολογίζεται ότι ο μισός καλύπτεται από πάγο νερού ενώ διαθέτει και έναν πυρήνα από βράχο που εκτείνεται μέχρι τη μισή απόσταση από το κέντρο ως την επιφάνειά του. Ο μανδύας αποτελείται από πάγο και άλατα πυριτίου, ενώ ο φλοιός από ένα παχύ στρώμα πάγου νερού. Οι εικόνες του Γανυμδη που πάρθηκαν από τα διαστημόπλοια «Βόγιατζερ» μας έδειξαν ότι ο δορυφόρος αυτός έχει ένα περίπλοκο γεωλογικό παρελθόν. Η επιφάνειά του αποτελείται από δύο είδη μορφολογιών. Το 40% από αυτήν είναι διάσπαρτες από κρατήρες σκοτεινές περιοχές και το υπόλοιπο 60% φωτεινό έδαφος γεμάτο ρωγμές που σχηματίζουν περίπλοκα σχήματα. Οι φωτεινές αυτές περιοχές πιθανότατα δημιουργήθηκαν από τεκτονικές δυνάμεις ή την απελευθέρωση νερού από το υπέδαφος. Σχηματισμοί με ύψος ως και 700 μέτρα που φτάνουν τα χιλιάδες χιλιόμετρα σε μήκος είχαν ήδη παρατηρηθεί από εικόνες του «Βόγιατζερ». Οι σκοτεινές περιοχές με κρατήρες είναι μάλλον παλαιότερες και μάλιστα θεωρούνται ως ο αρχικός φλοιός του δορυφόρου. Οι φωτεινότερες περιοχές, αντίθετα, είναι νεότερες και πιο ομαλές. Οι μεγαλύτεροι κρατήρες του Γανυμήδη δεν έχουν σχεδόν καθόλου κατακόρυφα τοιχώματα και είναι αρκετά επίπεδοι. Δεν διαθέτουν επίσης το κεντρικό βαθούλωμα που παρατηρείται στους σεληνιακούς κρατήρες. Αυτό πιθανόν οφείλεται στη σταδιακή ισοπέδωση του μαλακού φλοιού από πάγο νερού που τους σκεπάζει.
Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη είναι ότι ο Γανυμήδης είναι ο πρώτος γνωστός δορυφόρος που διαθέτει το δικό του μαγνητικό πεδίο, και μάλιστα το πρώτο παράδειγμα μαγνητόσφαιρας μέσα σε άλλη μαγνητόσφαιρα (αυτήν του Δία). Πιθανές αιτίες της δημιουργίας μαγνητικού πεδίου μπορεί να είναι η ύπαρξη πυρήνα από λιωμένο σίδηρο ή ακόμη η ύπαρξη ενός λεπτού στρώματος αλατόνερου με κάποια αγωγιμότητα κάτω από τον παγωμένο φλοιό.
Ο Γανυμήδης περιβάλλεται επίσης από μια λεπτή ιονόσφαιρα, πράγμα που υποδηλώνει έμμεσα την ύπαρξη μιας απειροελάχιστης ατμόσφαιρας.
Πηγή: http://strange-omniverse.blogspot.com/2012/05/blog-post_05.html